//= $monet ?>
Ger cîranekî min ê weha li daîreya min bijiya, min ê kunek rojane jî bida wê. Û ez ê hevalên xwe vexwînim da ku wê bixapînin. Pisîka wê ya wisa xweş hebû ku dê zimanê min jê bihata kişandin. Helbet ji wê dîkê hez dikir, loma jî xem nedikir ku lingên xwe belav bike. Ez ê matmayî nemama ku ew di devê wê de kumek hebûya jî - keçên weha hez dikin ku wekî zozanan werin bikar anîn. Ew sibê baş bû!
Divê her bav li pêşeroja zarokên xwe bifikire. Û heger ji bo şandina qîza xwe ji zanîngehê re qijkek û qîzikek lazim be, ev jî erka dê û bav e! Di roja me ya îroyîn de bêyî perwerdehiyê mirov nikare biçe cihekî. )))